|
|
Articles: Short Stories | మానవతకే మచ్చు తునక - Editor
| |
(అవసరాల రామకృష్ణారావు)
శంకరం, నేనూ సుబ్బారావు మనవడి పెళ్లికని బయల్దేరాం. దార్లోనే ఉన్నాడు కదా అని, ఇంకా బయల్దేరకుండానే, 'నువ్వూ రాకూడదట్రా?' అని రాజారాంకి ఫోన్ చేశాను. 'మేమిద్దరం ప్రేయసీ ప్రియులం' అని ఏ జంటా చెప్పుకోదు కానీ, 'మే ముగ్గురం పేకాట ప్రియులం' అని మా కాలేజీచదువుల్నాటి నుంచే పేరు పడిపోయాం. ఓ చోట చేరి పేకాటలో తులతూగుతే గాని యిప్పటికీ మా చిన్న చిన్న దు:ఖాలకి టాటా చెప్ప లేకపోతున్నాం.
రాజారాం జవాబుగా 'ఆ పెళ్ళి హడావిడిలో వేరేం ఏం ఆడుకుంటాం?' అదిగాక నాకు మీతో రావడం కుదరదు. మీరిద్దరూ ముందు రోజు ఉదయం మా యింటికొచ్చెయ్యండి. మేం కొత్తిల్లు కొనుక్కున్నాక మీరు రాలేదుగా! ఓ రోజు ఉన్నట్టూ ఉంటుంది, ఏం? మర్నాడు తెల్లవారుఝాము బస్సుకి మిమ్మల్ని పంపించే పూచీ నాదిగా' అని ఆహ్వానించాడు.
ఇది బానేవుందనుకుని అలాగే చేశాం. ఈ మధ్యకాలంలో మేమిద్దరమయితే కలిశాం గాని రాజారాంని చూసి చాలా ఏళ్ళయింది. మీదపడి స్వారీ చేసే ముసలితనాలకి ఎన్నో హెయిర్ డైలు వేసి ముసుగెట్టగలంగాని, రాజారాం కళ్ళల్లో మాత్రం మరింత కళ వచ్చినట్టుంది! ఎంతో ఆప్యాయంగా రెండు చేతులా ఆదరించాడు. రిటైర్మెంట్ తర్వాత కూడా ఇంత దర్జాగా బతకడం వాడికే చెల్లింది. పెరిగిన ధరలకి తట్టుకోలేక ఉన్న యింటినే సగం చేసి అద్దెలకిచ్చుకుంటున్నాం. ఉన్న పోర్షన్లో ముగ్గురుంటే నాలుగో మనిషి వరండాలో పడుకోవలసిందే! అలాంటిది, ఈ రాజారాం వేరే గెస్ట్ రూమ్ అంటూ మెయిన్ టెయిన్ చెయ్యడం ఎంత ఆశ్చర్యం! అందులో హోటల్ రూమ్ లా డబుల్ కాట్ ఒకటీ! పిల్లల ధర్మమా అని ఫారిన్ కరెన్సీ తెగచేరుతోంది కాబోలు!
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|