|
|
Articles: Poetry | మానవ సమూహం - Site Administrator
| |
(ఖాదర్ షరీవ్ షేక్)
కాలికి కట్టిన గజ్జె పాదంతో కలిసి ఎగిరింది
కొలిమిలో పడిన జ్ఞాపకాలన్నీ
ఒక్కొక్కటిగా నిద్రలేవటం ప్రారంభించాయి
దు:ఖం కోసమో... సంతోషం కోసమో
దేని కోసమయితేనేమి... పోరాటం అనివార్యం
అర్థం కాకపోవటానికి జీవితంలో ఏమీ లేదు
అదొక గొప్ప కన్నీటి భాష
అయితే గాయాలన్నీ ఏదో ఒక క్షణాన
నిదుర లేస్తాయన్నది సత్యం
తెగిన అవయవాలన్నీ తమని తాము
నిరీక్షణలో సమీకరించుకోవడం తథ్యం
ఎవరో సంచరించిన దారిలో
దేనినో ఆత్రంగా వెతుకుతున్నావు
నీ నీడే నిన్ను గుచ్చిగుచ్చి నడిపిస్తోంది
ఎంత దూరమని నడుస్తావు నీవు
నడుస్తున్నంతమేరా కిళ్ళీ మరకల్లా నవ్వు మరకలు
అయితే నిత్యం వాటిని మనం
కన్నీళ్ళతో కడుక్కుంటున్నాం,
అంతే... బేజారయి పోయింది ఈ బ్రతుకు
అక్షరాలు దిద్దీ... దిద్దీ
పక్షులన్నీ ఉన్న ప్రదేశాన్ని
ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపోయినట్లుగా
నక్షత్రాలన్నీ పగలు ఎక్కడికో
అజ్ఞాతంలోకి వెళ్ళిపోతాయి.
కానీ నువ్వెక్కడికీ వెళ్ళలేవు
ఆవిడ రాల్చిన నవ్వుల పువ్వుల్ని
మెడలో అలంకరించుకోలేవు
అపూర్వమైనది నీ గుండెచెమ్మ
మనసు మీద కప్పిన ముసుగుని విసర్జించి
రా... సమూహంలోకి
నేనూ అక్కడి నుంచే మాట్లాడుతున్నాను
ఒక ప్రవాహ గానాన్ని పాడి
కరిగిన రాత్రుళ్ళనన్నింటినీ సమీకరించి
ఇప్పపూల వాసనల నడుమ
నిద్రించే నీ దేహం మీద
జీవాన్ని రాసి మర్దన చేస్తాను
ఒక సమూహం పిలుస్తోంది రా
ఇప్పుడు చరిత్ర నడుస్తోంది
గుండెకెత్తుకున్న ఆశయాన్ని
భుజానికి మార్చుకో
మచ్చులుగా మారిన
గాయాల్ని వెంటతెచ్చుకో
అడవి దారి నుంచి రహదారికి చేరుకో
అదిగో...
అక్కడ ఆవిడ నిరీక్షిస్తూ ఉంటుంది
ఒక నిశ్ళబ్ద నదిలా నిల్చునే ఉంటుంది
రాత్రుళ్ళు ధారులుగా కార్చుకున్న కన్నీళ్ళని
పైటలో మూట కట్టుకుని ఎదురుచూస్తోంది
ముక్కలయిపోతున్న తనని అక్కున చేర్చుకో
ఇప్పుడు కదులు..
ఆవిడ నీడనై నమ్మకంగా ఆవిడవెంట
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|