|
|
Articles: Short Stories | మానవతకే మచ్చు తునక - Editor
| |
'సారీ ఆలస్యమైపోయింది - ఆ డాక్టరు ఓ పట్టాన వదలడే!' అంటూ మా చేతిలో ఆల్బమ్ చూసి మొహం నిండా వెలుగు నింపుకుని, 'ఇన్నాళ్లకి ఆప్తులు ఇంటికొచ్చారని చూపించాను. ఎవరెవరో ప్రతి ఫోటో కిందా టైపు చేసిన పేర్లూ, సంబంధాలూ గుర్తించే ఉంటారు' అంటూ మా ఇద్దరి భుజాల మీదా చేతులు వేసి దగ్గిరగా లాక్కుని, 'ఇలా ఓ ఫోటో తీయించుకుందాం. ఇంకెన్నాళ్ళు ఉంటామో... వెళ్ళేలోగా నా యీ కోర్కె తీర్చాలి సుమా! ఇంతగా వయసు మళ్ళిన వాళ్ళయిపోయినా నన్ను వెతుక్కుంటూ వచ్చారు. మీరూ నా కుటుంబ సభ్యుల్లాంటి వాళ్ళే.... అంతే కాదు ఒకే వయస్సు వాళ్ళు గనక మీకు చూపించకూడనివంటూ లేవు. నేనూ రాజ్యం తీయించుకున్న అసలైన ఏకాంత దృశ్యాలు, మేం హనీమూన్ లో కాశ్మీరులో తీయించుకున్నవి. వేరే ఉన్నాయి. ఎక్కడో పెట్టేను. ఉండండి. వెదికి తీసుకొస్తాను' అంటూ చటుక్కున లోపలికెళ్ళాడు ఇనుమడించిన ఉత్సాహంతో.
ఏం చెప్పి తప్పించుకోవాలి ఈ ఉద్రేకం! మేమూ బండెడు మంది పిల్లల్ని కని పోషించాంగాని చచ్చేకాలానికి ఈ వెర్రిపోకడలు ఎరగం. 'ఇంకా ఇంకా ఈ పాపిష్టి కళ్ళు ఏం చూడనున్నాయో' అని ఓ పక్కా, 'ఏకాంత దృశ్యాలంటే ఏ దేవాలయ శృంగార భంగిమల్ని పోలి ఉంటాయో' చూడాలనే వెర్రి తహతహ మరో పక్కా, లాగేస్తూంటే ఓ పావుగంటకి ఆ మహానుభావుడు ఊడిపడ్డాడు, ఉత్త చేతుల్తో. ఎంత వెతికినా దొరక లేదట, ఉండి తీరాలట. పోస్ట్ లో పంపిస్తానని ప్రామిస్ చేశాడు. అప్పటికా ఆపద తప్పినందుకు సంతోషించాం, లోలోపల నిరుత్సాహం నిలువుదోపిడీ చేస్తున్నా!
ఆ రాత్రి డిన్నర్ లాంటిది అయిందనిపించాక 'తెల్లారి నాలుగ్గంటలకి లేపుతాన్రా! గుడ్ నైట్!' అంటూ ఆ గదిలోంచి నిష్క్రమించాడు.
'ఈ ఒక్క రాత్రి మనతో స్పెండ్ చెయ్యకూడదట్రా! రాణీగారు విరహం భరించలేరు కాబోలు! నువ్వు గమనించావో లేదో, ఇందాక ఇల్లంతా చూపిస్తున్నప్పుడు వాళ్ళ బెడ్ రూమ్ కి తీసికెళ్ళాడు గుర్తుందా! ఈ వయసులో కూడా ఏక 'మంచ' ముపాస్మహే! చూశావా నువ్వు?' అన్నాడు శంకరం.
ఓ చిలిపి ఆలోచనతో నా గుండె కొట్టుకుంది. లేచి నిలబడ్డాను.
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|