|
|
Articles: Short Stories | నామకరణం - Site Administrator
| |
లోపలికెళ్ళి చదువరుల జాబితాలో సగర్వంగా తెలుగులో సంతకం చేసి అక్కడున్న పుస్తకాల్ని చూసి బయటకొచ్చాడు. దానికి పదిగాజాల దూరంలో పాలకేంద్రం కనిపించింది.
అది దాటి మలుపు తిరిగితే - పశుగణాభివృద్ధి నిలయం... వెనుక వీధిలో హైస్కూల్... ఆపక్కనే కో-ఆపరేటివ్ సొసైటీ...
పురాణం పంతులుగారి రావిచెట్టుదాడి కొంచెం ముందుకు నడిస్తే హాస్పటల్... ఎదురుగా పోస్టాఫీస్... అక్కడే బ్యాంక్... ఊరికి మధ్యలో బస్టాఫ్... ఊళ్ళోకి బైపాస్ సర్వీసులు మాత్రమే రావు. అందుకే తాతయ్యకు ముందుగానే కబురుపెట్టి ఊరవతల రోడ్డు మీద బైపాస్ ఎక్స్ ప్రెస్ లో దిగాడు వనమాలి.
ఒక్కొక్కటీ పరిశీలిస్తూ పార్కులోకి అడుగు పెట్టాడు వనమాలి.
అదొక నందనవనంలా అగుపించింది. చాలాసేపు అక్కడు గడిపి ఇంటి ముఖం పట్టాడు వనమాలి.
ఆ ఊరి ప్రగతి గురించి, రాఘవయ్యగారు పడ్డ శ్రమ గురించీ వాళ్ళూ, వీళ్ళూ చెపుతూంటే వనమాలి అక్షరం పొల్లుపోకుండా ఆసక్తిగా ఆ విషయాలన్నింటినీ ఆలకించాడు.
ఆ ఊళ్ళో మూడు వందల ఇళ్లున్నాయి.
జనాభా రెండు వేలు... అందులో సగానికి వనమాలి కుటుంబం లాగ అధిక సంపన్నులే. వాళ్ళందరూ కలిసి ఎవరి పరిధిలో వారు కొంత సొమ్ము పెట్టుబడి పెట్టి కొన్ని వాణిజ్య కేంద్రాలు నెలకొల్పడంతో ఆ వూరి కథే మారిపోయింది. ఆ ఊళ్ళో ప్రజలందరూ ఆ షాపులోనే కొనాలన్నది ఆ గ్రామ శాసనం. నాణ్యత, ధరల విషయంలో సమానంగా ప్రతి కొత్త ఉత్పత్తినీ ఆ షాపులు దిగుమతి చేసుకొంటున్నాయి. దొరకని వస్తువంటూ లేదు. లాభాల్ని పెట్టుబడుల నిష్పత్తిలో పంచుకొంటూ - అందులో కొంత శాతాన్ని గ్రామాభివృద్ధినిధిగా కూడబెడుతున్నారు. ఈ వ్యవహారాలన్నీ చూచడానికి ఊరిమధ్యలో ఒక కార్యాలయం ఉంది. పెట్టుబడి పెట్టే తాహతు లేని అట్టుడుగు వర్గంలో కొంతమందికి ఆ షాపుల్లో పనికల్పించబడింది. స్త్రీలు కుట్టుపని, లేసు అల్లటం మొదలగు పనులలో తర్ఫీదు పొందారు.
అయితే ఇంతటి అభ్యుదయ చరిత్ర వెనుక రాఘవయ్య అనే ఒక మహనీయుడు దాగి ఉన్నాడన్న సత్యాన్ని తెలుసుకున్న వనమాలి ఆయనకు అంజలి ఘటించకుండా ఉండలేకపోయాడు. తన ఆస్తిలో ఎక్కువ భాగాన్ని గ్రామాభివృద్ధి కోసం ఉదారంగా దారపోసిన త్యాగశీలి ఆయన. ఈ అభివృద్ధికి సంబంధించిన ప్రతి ప్రణాళికా రనచలోనూ ఆయనదే శ్రీకారం. ప్రభుత్వం నుంచి మేచింగ్ గ్రాంట్స్ సంపాదించడంలో ఆయన అడుగడుగునా కృతకృత్యులయ్యారు. తన ప్రయాణ మార్గంలో కొన్ని అడ్డుపుల్లలు వెక్కిరించినా ఆయన నవ్వుకొంటూనే ముందుకు సాగిపోయారు. తన తాతగారూ, తండ్రీ ఒక వర్గాన్ని కూడకట్టుకొని తిరుగుబాటు ఎగరేసినా ఆ నీడలోంచే ఆయన పురోగమించాడు. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే ఈ గ్రామ చైతన్యానికి ఊపిరిపోసింది రాఘవయ్యగారే!
అడుగులో అడుగు వేసుకొంటూ ఆ గ్రామ చరిత్రనంతటినీ ఆనోటా ఈనోటా విన్న వనమాలికి కాళోజీ రాసిన మినీ కవిత గుర్తుకొచ్చింది.
'పుటుక నీది
చావు నీది
బతుకంతా దేశానిది...'
జయప్రకాష్ నారాయణ్ పరమపదించినప్పుడు కాళోజీ చెప్పిన మినీకవిత ఇది.
రెండు చేతులూ జోడించి మనసులోనే ఆ మహావ్యక్తికి నమస్కరించాడు వనమాలి.
ఉప్పొంగిన ఆనందంతో క్షణకాలం ఉక్కిరిబిక్కిరి అయ్యాడు. గ్రామ వైభవం తిలకించి ఇంటిలో అడుగుపెట్టేసరికి రాత్రి ఏడుగంటలయింది. సరిగ్గా అప్పుడే హైదరాబాద్ నుంచి వనమాలి తల్లితండ్రులూ, భార్య, మూణ్ణెళ్ల కొడుకూ వచ్చారు. ఆ రాత్రి వనమాలికి ఎంత ప్రయత్నించినా నిద్రపట్టడం లేదు.
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|