|
|
Articles: Short Stories | దిష్టి!! - Mr. vamsymohan vamsymohan
| |
విమలమ్మ గారికి వయస్సుపై బడింది. కళ్లు పత్తిగింజల్లా తయారయ్యాయి. వాటిలో కాటరాక్టు ముదిరి కళ్లు అస్సలు కనిపించట ల్లేదు. అందుకోసం ఆమె కళ్లు చించుకుని చూస్తుంది ఏ కొద్దిగానైనా కనిపించక పోతుందా అని. ఏదో లీలగా మనుష్యుల ఆకారాలూ చిన్ని వెలుతురూ కనిపించినట్టే అనిపిస్తుంది. ఆ కళ్లుకు ఎదుట ఏదో వస్తువుందని ఊహించుకుని పక్కకు తప్పుకునేందుకు పని చేస్తున్నాయి. కూతురు శారద తన కూతురు భవానీకి గదిలో అన్నం పెడుతున్నట్టుంది. భవానీ అంటే తనకీ ఇష్టమే! ఎంతైనా మనుమరాలు కదా? అయితే ఆ గదిలోకి విమలమ్మ అడుగు పెట్టిందో లేదో శారద గట్టిగా అరిచింది- `వెధవ కళ్లంటూ వెధవ కళ్లు. ఎప్పుడూ తిండి తినని ముఖంలా ఒకటే ఆకలి కళ్లు. దిష్టి కళ్లంటూ దిష్టి కళ్లు! థేబిరించుకుని ఎలా చూస్తోందో? నరుల కంటికి నల్ల రాయి బద్దలౌతుందే భవానీ! ఉండమ్మా నీకు దిష్టి తీసేస్తాను. కాటికి కాళ్లు చాపుకున్నా ఇంకా కూటి మీద ధ్యాసా రంధీ ఈ ముసిల్దానికి పోలేదు. ఎవరినీ ఎదురుకుండా కూచుని అన్నం తిననివ్వదు', అంటూ పెడుతున్న అన్నం కాస్తా దిష్టి తీసేసి బయట పారేసింది శారద. విమలమ్మ గారి మనసు చివుక్కు మంది. కళ్లంటే కనిపించవు కానీ వెధవ మనస్సనేదొకటుండి చచ్చింది కదా! కూతురన్న మాట ఆ మనసుని ముల్లులా పొడిచింది. కనిపించని కళ్లైనా నీటి చలమలై వర్షిస్తాయి.
విమలమ్మ గారి కళ్లు జల జల కన్నీళ్లు కార్చాయి. 'ఎందుకే నోరు పారేసుకుంటావు? నా కళ్లు కనిపించి చావవే! ఇక అవేమి నీ కూతురు తిండిని దిష్టి పెట్ట గలవు?' అని వల వలా ఏడ్చింది విమలమ్మ!
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|