|
|
Articles: Short Stories | షిఫ్ట్ డ్యూటీ - Site Administrator
| |
'మొదట్లో మీరు నాతో బాగానే వుండే వారు. కాని, రాను రాను మీ మనస్సుల్లో అగ్ని పర్వతాలు బ్రద్దలవుతున్నాయనే విషయాన్ని నేను గ్రహించాను. మీ ఆర్థిక స్థితి బాగోక గానీ, లేకుంటే మీలో ఎవరికి వారే నన్ను స్వంతం చేసుకోవాలని ఆరాట పడుతున్నారు. ఒక ఒఱలో రెండు కత్తులిమడవనే విషయం నిజమైనా; మీరిద్దరూ నా వల్ల కాట్లాడు కోకుండా వుంటున్నారు...' యింకా అహల్య ఏదో చెప్ప బోతుండగా నేనడ్డు తగిలాను. 'అబద్ధం అహల్యా! ఇప్పుడు నువ్విలా మాట్లాడ్డం తగదు. మా శివ కేశవులమిద్దరం ఒకటే! మేము నిన్ను పువ్వుల్లో పెట్టి పూజించుకుంటాం', అన్నాన్నేను. నా మాటలకు అహల్య తన కొత్త ప్రియుడు రాజుకు కంప్లైంట్ చేస్తూ మాకు సమాధాన మిచ్చింది.
'విను రాజూ! నేనబద్ధ మాడుతున్నాంట! శివుడికి తెలీకుండా కేశవుడూ, కేశవుడికి తెలీకుండా శివుడూ ఈ మధ్యన గదిలో రహస్యంగా వీడియో కెమేరాలు అరేంజ్ చేసుకుంటున్నారు. పోనీ అది అబద్ధమేమో కనుక్కో! ఫేక్టరీ నించి ముందొచ్చిన వాళ్లు తలుపుకు చెవులు తాటించి గదిలోని మాటల్ని వినాలనే ప్రయత్నం చేస్తున్న్నారు. ఇంకా, వెంటిలేటర్లోంచి కళ్లెట్టుకుని గదిలో ఏం జరుగుతోందో చూడాలనే ప్రయత్నంలో పడుతున్నారు. ఇది కూడా అబద్ధమేమో కనుక్కో! అయినా, వీటి వేటి గురించీ నేను పట్టించుకో లేదు. ఇదంతా మనిషిలో వుండే సహజ కుతూహలంగా భావించాను. ఆ తరవాత వాళ్లు నా మీద అనుమానం పడ్డం మొదలెట్టారు. పర పురుషుల్తో నాకు లేని సంబంధాన్ని నాకంట గట్టారు. అప్పుడూ నేను నోరు మూసుకున్నాను. లోకంలోని మగాళ్లందరిదీ ఒకే తరహా ప్రవర్తనని నాకు తెలుసు. అందుకే నాకు వాళ్ల మీద కోపం కలక్క పోగా జాలి కలిగింది. 'అయ్యో!పాపమ 'ని వాళ్ల నెంతో ప్రేమగా చూసుకున్నాను, కాని...నాకు ఒకరోజున నిజం తెలిసిపోయింది!!?'
'ఏమిటా నిజం?',అడిగాడు శివుడు.
'కుటుంబం వృద్ధి చెందితే..పిల్లా పాపల్ని పోషించ లేమనే భయంతో మీరిద్దరూ వేసెక్టమీ ఆపరేషన్లు చేయించుకుని నన్ను పెళ్లాడారు. అవునా? కాదా!?'సూటిగా ప్రశ్నించింది అహల్య. మేము దీనికి ఏం సమాధానం చెప్ప గలం? ఆమె చెప్పింది నిజమే! 'స్త్రీ జన్మకి మాతృత్వాన్ని మించిందిలేదు. ఏ స్త్రీ అయినా మాతృత్వాన్ని పొందాలని కోరుకుంటుంది. తల్లిని కావాలనే నా కోరికను కాల రసే హక్కును మీ కెవరిచ్చారు? కష్టమో నష్టమో? కని పెంచే తల్లికి బిడ్డ భారం కాదు. అలాగే మన తల్లులనుకుంటే, మనమీ భూమ్మీదకు వచ్చే వాళ్లమే కాదు. కనీసం..ఒక్క నలుసంటే...ఒక్క నలుసు నా కడుపున పుడితే చూచుకోవాలను కున్నాను. ఆ యోగ్యతని ప్రసాదించలేని మీ దగ్గర ఉండటం అవివేకం. అందుకే నేను మిమ్మల్నొదిలేశాను. ఇన్నాళ్లూ నేను మీకు చేసిన సేవలకీ, ఇచ్చిన సుఖాలకీ న్యాయంగా ఎవరూ వెల కట్ట లేరు. అలాగని నేనిచ్చిన సుఖాలకి వెల కట్టించుకుని ఇప్పుడు వెలయాల్ని కాదల్చుకోలేదు. అయినా, మీరు మా అమ్మ కిచ్చిన ముఫ్ఫై వేలూ మీకిచ్చేస్తాను. తీసుకోండి', అంది అహల్య.
గాబరాగా- 'ఒద్దు! ఒద్దు!!'అన్నాన్నేను. ఆ ముఫ్ఫైవేలే కాదు. మరో ముఫ్ఫై వేలైనా ఇప్పుడు అహల్య మాకివ్వగలదు. ఆమె పక్కనున్న రాజు కోట్లకధిపతి మరి! కాని..ఇప్పుడు ధరలు మరింత పెరిగాయి. ఎంత డబ్బున్నా పెళ్లాం దొరకడం కల్ల! ఒక వేళ దొరికినా ఉయ్యాల్లోని పాపాయిల్ని మేమేం చేసుకుంటాం? అసలిప్పటి చట్టం అహల్యని మా పెళ్లాంగా అంగీకరించదు. 'ఒక భార్యా-ఒక భర్తా' అనేదుందిగానీ ఎక్కడా ఒక భార్యా... ఇద్దరు భర్తలనేది లేదు. అందుకోసం మేము కోర్టు కెళ్లి న్యాయం కోరలేము. బలవంతుడూ, ధనికుడూ అయిన రాజుతో బాహా బాహీ తలపడ్డం మా వంటి బీద వాళ్లకి కాని పని. మా తాతలు చేసిన తాప్పులకు ఇప్పుడు మమ్మల్ని మేమేమనుకుని ఏం లాభం? 'స్త్రీ' మాతృత్వాన్ని కోరుకుంటుందని గ్రహించ లేని మా అవివేకానికి మేము సిగ్గు పడ్డం తప్పించి ఏం చెయ్య గలం?! వెర్రి ముఖాల్తో అహల్య ఇవ్వబోయిన నోట్ల నందుకోకుండానే బైటి కొచ్చాం! దానిక్కారణం... ఎప్పటికైనా అహల్య మళ్లీ మమ్మల్ని అనుగ్రహించాలని కోరుకున్నాం! జాలి గుండె కల అహల్య కరుణిస్తుందో లేదో కాలమే నిర్ణయించాలి!!
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
|
Advertisements |
|
|
|
Advertisements |
|