|
|
|
|
Articles: My Thoughts | ఎందుకిలా?
- Mr. Pratap Cherukuri Pratap
| |
ఆఫీసు కోసం ఎన్ని తంటాలు పడినా ఏం ప్రయోజనం? పని ఇచ్చేటప్పుడు కేబిన్ లోనికి పిలిచి ఎంతో ప్రేమగా మాట్లాడి, నీ అంతటి వాడు లేడని, ఈ పని విజయవంతంగా పూర్తిచేస్తే వచ్చే సంవత్సరం ప్రమోషన్ ఖాయం అని పొగిడి ములగచెట్టు ఎక్కించి, టార్గెట్ తో కూడిన ప్రోజెక్ట్ అప్పజెప్పి చేతులు దులిపేసుకుంటారు. మనమేమో ఆ పొగడ్తలకు తబ్బిబ్బైపోయి ఆవేశంగా పనిచేయడం మొదలుపెడతాం. కాఫీలు, టీలు సేవిస్తూ గెడ్దం కూడా వారాల తరబడి గీసుకోకుండా ఈ కంపెనీ అంతా మన భుజస్కంధాలపైనే నడుస్తోందని భావిస్తూ వీకెండ్స్ కూడా ఎంజాయ్ చేయకుండా పని టార్గెట్ లోగా పూర్తి చేస్తాం. మన బాసులేమో లేడీ సెక్రటరీలతో హాయిగా ఎంజాయ్ చేయడమే కాక మనం చేసిన పని అంతటినీ క్షణంలోనే మర్చిపోతున్నారు.
సంవత్సరం ఆఖరిలో కాన్ఫిడెన్షియల్ రిపోర్టులు పంపించేటప్పుడు మనం చేసిన తప్పిదాలన్నీ వారికి గుర్తుకు వస్తాయి. తత్ఫలితంగా మళ్ళీ ఏడేళ్ళకే ప్రమోషన్లు. కాని అనుక్షణం బాసుల పక్కనే ఉంటూ నువ్వు ఇంద్రుడు, చంద్రుడు అంటూ పొగడుతూ, వీకెండ్లలో మందు, మగువల్ని సమకూరుస్తూ వెన్నలు రాసే వెధవలకు మూడేళ్ళకే ప్రమోషన్లు.
ఎందుకిలా ?
జీతం తీసుకుంటున్నందుకు నీతిగా, నిజాయితీగా పనిచేసుకుంటూ, కనీసం మనకు దక్కని వాటిని మన సబార్డినేట్స్ కు దక్కేందుకు చిత్తశుద్ధితో కృషిచేస్తూ ఫైనల్ రిజల్టు ఆ పైవాడి (మన ఆఫీసు వాళ్ళు కాదు) చేతిలో పెట్టేయడమే అత్యుత్తమం.
మన పెద్దవాళ్ళు ఒక మంచి నీతిని మనకు బోధించారు. అదేమిటంటే ప్రసాద భావంతో జీవించు అని. అంటే ఇచ్చేదంతా మనం అర్హులమైతే ఆ దేవుడే ఇస్తాడు. మనమెంత టెన్షన్ పడినా మన రాతలో లేనిది మనకు రాదు. అందుచేత ఆ భగవంతుడు ఇవ్వాలనుకుంటే ఇస్తాడు, లేకుంటే లేదు. ప్రాప్తంలో లేనిదాని కోసం ప్రాకులాడడం ఎందుకు? అందితే మనంతటి వాడు లేడని విర్రవీగడం, అందకపోతే కుమిలిపోవడం, డిప్రెషన్ లోకి జారిపోవడం - ఇదంతా అజ్ఞానం మాత్రమే! డెడ్ లైన్ల ప్రకారం రాత్రీ పగలు కష్టపడి పనిచేసే ఆఫీసరుకు దన్నుగా నిలబడితే, నాకు రాకుండా అతనికి ప్రమోషన్ ఎలా వస్తుందో నాకు అర్ధం కాలేదు. నా కొలీగ్ ఇంకొకరు రాత్రింబవళ్ళూ కష్టపడి, బడ్జెట్ లో, అనుకున్న టైం ప్రకారం ఒక కష్టసాధ్యమైన ప్రాజెక్ట్ ను పూర్తిచేశాడు. రెండు నెలల తర్వాత ఆ బాస్ కు ట్రాన్స్ఫర్ అయితే, దానికి ఎంతో డిజప్రాయింట్ అయ్యి ఇదంతా నీ వల్లనే జరిగిందని మా కొలీగ్ వైపు గుర్రుగా చూడడం, అతని సి ఆర్ ను పాడుచెయ్యడం ఎంతవరకు సమంజసం?
ఎందుకిలా?
ఈ మనుషుల ప్రాపకం కోసం ఎంత కష్టపడినా ప్రయోజనం లేదన్న నగ్నసత్యం మరొకసారి రుజువైంది. అదే మన ఆలోచనా విధానాన్ని మార్చుకొని, ఆ భగవంతుడు మెచ్చే పనులు నాలుగు చేసినా మనం చచ్చే నాటికి మన పాడెను ఎత్తడానికి నలుగురు మనుషులను ఏర్పాటు చేస్తాడు. అన్ని జంతువులకూ విశ్వాసం ఉంది గాని అన్ని జీవుల కంటే ఉత్తముడినని విర్రవీగే ఈ మనుషులకు విశ్వాసం అనేది కించిత్ కూడా లేదు. తోటివారిని వాడుకొని, అవసరం తీరాక కూరలో కరివేపాకులా తీసి పారెయ్యడం అలవాటు చేసుకున్నాడు.
ఎందుకిలా?
ప్రతీ అణువులోనూ స్వార్ధమే! ఈ స్వార్ధచింతనతో తన గోతిని తానే తవ్వుకుంటున్నాడన్న విషయం మరిచిపోతున్నాడు మనిషి. తాను పెంచి పెద్దచేసిన స్వార్ధం అనే పెనుభూతం తననే మింగివేయడం ఖాయం అన్న విషయం ఈ స్వార్ధపరులకు ఎప్పుడు అర్ధమౌతుంది?
| Read 7 Comment(s) posted so far on this Article!
| |
|
|
|
 |
| Advertisements |
|
|
|
|
| Advertisements |
|
