Short Stories, Novels, Literature, Poetry, Essays, Articles, Experiences, Interviews, Columns and more at TeluguPeople.com

నాన్నకు రాయని ఉత్తరం
- Editor

మీరు మొన్నరాసిన ఉత్తరం చదివితే చాలా బాధనిపించింది. మళ్ళీ భువనేశ్వరం రావడం పడదేమే అన్నారు. ఐ రిస్ట్రెయిన్డ్ విత్ గ్రేట్ డిఫకల్టీ... ఐ హావ్ ఇట్ అపియర్స్ అవుట్ లివ్డ్ మై టైమ్.' ఈ చివరి వాక్యం నా గుండెల్ని పిండింది. ఎందుకలా రాశారు నాన్నా? ఆ ఉత్తరం చదువుతుంటే కన్నీళ్ళు ఆగలేదు. చిన్నమ్మాయి భాస్వన వచ్చి ఎందుకమ్మా ఏడుస్తున్నావు? అని అంది. తాతగారు రాసింది చదువు అని ఉత్తరం ఇచ్చాను. దానికి తెలుగు రాదు, ఇంగ్లీషు భాగాలు మాత్రమే చదివింది. మిగిలింది నేను చదివి వినిపించాను. తెలుగు చదవడం, రాయడం మీరు నేర్చుకోలేదు, ఒక్క మాట్లాడడం తప్ప. మీరు తెలుగు నేర్చుకుంటే తాతగారి ఉత్తరాలు, రచనలు చదవగలరని నా ఆశ అన్నాను నేను. చదవడమే కాకుండా ఉత్తరాలు రాసేందుకయినా భాష పట్టుబడుతుందని మనసులో అనుకొని ఊరుకున్నాను. వాళ్ళకి కెరీరి బిల్డింగ్ హడావిడిలో టైమెక్కడ ఉంటుంది? మళ్ళీ మీ ఉత్తరంలోని మరికొన్ని భాగాలు నా మనసుని కదిలించేయి. - ఐ ఫీల్ ఐ హావ్ ఆల్ రెడీ ఓవర్ స్టేడ్ కాజింగ్ ఇమ్మెన్స్ ట్రబల్ టు ఆల్ కన్ సర్న్ డ్. ఇట్ ఈజ్ బెటర్ ఐ డిపార్ట్ యాజ్ ఎర్లీ యాజ్ పాజిబుల్. బట్ పీస్ పుల్లీ, యాజ్ ఎవ్వెరి ఒన్ ఆఫ్ యూ హావ్ యువర్ ఓన్ ప్రోబ్లమ్స్. ఈ పై రెండు వాక్యాలూ కూడా మా అందర్ని గుండెల్ని చీల్చేస్తున్నాయి. మాకెవరికీ ఏ ట్రబులూ మీరు కలిగించలేదు నాన్నా! మమ్మల్ని మనుషులుగా చేసిన మీరు మాకు బరువా? మీ కోసం మాలో ఉన్న ఆ ప్రేమని, అభిమానాన్ని మీకు ఎలా తెలియజెప్పడమో మాకు తెలియదు. మీరు మాకు ట్రబులు కాదని, ఎంతో విలువైన వారని మీకు విశ్వాసం ఎలా కలిగించగలం చెప్పండి? మేము ఎందుకు మీకా నమ్మకాన్ని కలిగించలేకపోయాం నాన్నా? మీకు మేమెవరమూ ఎందుకు రాయలేదూ - మీరంటే మాకు చాలా ప్రేమని! మీరంత బాధపడ్తున్నారని తెలిసీ కూడా ఎందుకు రాయలేకపోయాం మేము? ఇంత పెద్ద కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ ఎందుకు వచ్చింది మన మధ్య? ఈ ఫోన్లు మమ్మల్ని పాడుచేశాయి. ఈ కుటుంబ బాధ్యతలూ, రోజూ జీవితంలోని అశాంతి, పరుగులు, ఉరకలు ఏవీ మమ్మల్ని మనుషులుగా తీర్చిదిద్దలేదా? మాలో మానవత్వం చచ్చిపోయిందా? ఫోనులో ఒకసారి, ఎలా వున్నారు నాన్నా? ఒంట్లో బావుందా? అని అడిగినంత మాత్రాన మా బాధ్యత తీరిపోయిందనుకున్నామా? ఏమయింది? మా తరం నించి ఈ తరానికి వచ్చే లోపల ఎక్కడ, ఏం తప్పు జరిగింది? ఎందుకు మేము ఉత్తరాలు రాయడం లేదు? ఒకరికొకరు రాసుకోవడం లేదు? నాకెప్పటికీ అర్థమవని ప్రశ్న! జవాబులేని ప్రశ్న! నా జీవితకాలం నన్నూ, నా మనసునీ, నా అస్తిత్వాన్నీ వేధించే ప్రశ్న! నాన్నా - మమ్మల్ని పెంచి 'అ, ఆ' దిద్దించిన మిమ్మల్ని మేము బరువుగా గాని, బాధ్యతగ గానీ అనుకోలేదు. మాలో మిమ్మల్ని, మీలో మమ్మల్ని చూసుకున్నాము. మీరు పెట్టిన భిక్ష ఈ మా జీవితాలు. మా ఈ అసిత్త్వం ఏమిటి, ఎందుకు? మీ వల్లనేకదా వచ్చింది మాకు? నాకింకా జ్ఞాపకం ఉంది నాన్నా- నేను, తమ్ముడు అరుణ్ చిన్న పిల్లలప్పుడు మీతో ఉన్న ఒక ఫోటో గత మార్చిలో నాకిచ్చారు మీరు. ఆ ఫొటో జ్ఞాపకం ఉండే ఉంటుంది మీకు. ఎంత దగ్గరగా ఉన్నాను నేను మీకు - అప్పుడు నాలుగేళ్ళు కాబోలు నాకు - గుండ్రని బుగ్గలతో, మెడలో మఫ్లర్ తో నా చేయి ఒకటి మీ కాలు మీద - మీరేమో గంభీరంగా ఉన్నతంగా ఎంతో గొప్పగా ఉన్నారు నాకందులో. అమాయకంగా అమ్మ బెదురుగా, భయంగా కుంకుడు పిక్కల్లాంటి నల్లటి కనుగుడ్లతో, ఉంగరాల జుట్టుతో, అమ్మ ఒడిలో ఉన్న అరుణ్ పాలపొడి డబ్బాల మీద బొమ్మలా ఎంత ముద్దుగా ఉన్నాడు? అప్పటి ఆ అమాయకత్వమూ, పసితనమూ మాలో లేవిప్పుడు కదూ? ఆ ఫొటో కథ చెప్పి ఎంత నవ్వించారు మమ్మల్ని అందర్నీ? మీకు కుక్క కరవటమూ, అందరూ రాబీస్ వచ్చి చచ్చిపోతావని మిమ్మల్ని భయపెట్టమూ, మీరు చచ్చేలోపుల పెళ్ళాం, పిల్లలతో ఒక ఫొటో తీయించుకోవాలని స్టూడియోలో ఆ ఫొటో అర్థంతరంగా తీయించుకోవడమూ - మీకు డెభ్భై ఏళ్ళు దాటిన తర్వాత కదూ మీరా కథ మాకు చెప్పారు? చాలా రోజులు మీ మనస్సులో మేము మిమ్మల్ని చాక్లెట్లు, బిస్కట్లు అడిగిన చిన్న పిల్లలానే ఉండిపోతే బావుండేదని ఉండేది కదూ? నిజంగా మాట్లాడితే అలా కాలం స్థగితం అయిపోతే ఎలా ఉంటుందిట? కాని. పెద్దవాళ్ళయి పుస్తకాలకి, ఫీజులకీ డబ్బు అడగకుండానే ముందుగానే పంపించిన మిమ్మల్ని ఎప్పుడు నాన్నా అడిగేది ఏదయినా కావాలని? కావలసినవన్నీ కొని ఇచ్చి, అవసరమయితే టి.ఎమ్.ఓ.లు పంపేవారు స్కూల్లో, కాలేజీల్లో చదివే రోజుల్లో, అంత బాధ్యతల్లో ఉంటూ మమ్మల్ని మరచిపోకుండా! మేము మిమ్మల్ని మరచిపోగలమా? నా చిన్నప్పుడు మీరు ఒక టిన్ను పెట్టెలో 'అ, ఆ'ల పుస్తకం, పలక, బలపం తెచ్చి పెట్టడం నా మనసులోని చెరగని ముద్ర. నా చేత 'అ,ఆ'లు దిద్దించడం, ఓనమాలు రాసి అక్షరాభ్యాసం చేయడం, చక్కని ముద్దబంతి పువ్వులాంటి, ముత్యాల కోవ లాంటి గుండ్రని అక్షరాల్తో బౌండు పుస్తకంలో మీరు రాసిన తెలుగు కథలు - 'దక్షయజ్ఞం', 'బంగారు రాజు కథ' లాంటివి, మనిషి తనకి కావలసిన దానికంటె ఎక్కువ కోరుకోవడం తప్పని, దురాశ దు:ఖమునకు చేటు అనీ, పిలవని పేరంటానికి వెళ్ళకూడదనీ, ఇప్పటికీ మనసులో హత్తుకుని ఉండిపోయిన కథలు.

Read 6 Comment(s) posted so far on this Article!

< < Previous Page: 2 of 5 Next > >