|
|
|
|
Articles: Short Stories | నాన్నకు రాయని ఉత్తరం
- Editor
| |
మీరు టూరు వెళ్ళి వెనక్కి వస్తే మాకెంతో సంతోషం! నిద్రలోంచి కూడా లేచి కూర్చునేవాళ్ళం. మీరు తెచ్చే పిల్లల కథల పుస్తకాలు - చందమామ, బాలమిత్రల కోసం, చిన్న చిన్న జంతువుల బొమ్మల బిస్కట్ల కోసం, రంగు రంగుల వేఫర్ లు, క్రీమ్ బిస్కట్లు, బ్రిటానియా బిస్కట్లు, న్యూట్రిన్, ప్యారీ వాళ్ల చాక్లెట్ల రంగు రంగుల డిజైన్ల రేకు డబ్బాల కోసం, మీకు జ్ఞాపకం ఉండే ఉంటుంది.
మీకు అలాగే పిల్లలుగానే మేము దగ్గరగా అనిపిస్తున్నాం కదూ నాన్నా? నా కోసమని ప్రత్యేకంగా కోవా బిళ్ళలు తెచ్చేవారు. మీరు రాసిన ఆలిండియా రేడియో నాటకాల పోటీలో ఫస్టు ప్రైజు వచ్చిన 'రిక్షాతాత' నాకటంలోని ఆ మనుమరాలు బాల కోసం వాళ్ళ తాత కూడా బిళ్ళలు తేవడం గురించి రాసినపుడు మీరు చెప్పేరు నాకు - చిన్నప్పుడు జిలేబీలు తెస్తే, ఛీ, చేతికి అంటుకుంటుందని ఏడ్చేదానిననీ, అందుకే కోవా బిళ్ళలు నాకోసమని తెచ్చేవారనీ! ఆ కోవా బిళ్ళల రుచి మరిప్పుడురాదు నాన్నా!
ఆ 'ఆ, ఆ'ల రోజు నుంచీ మీదగ్గరే ఇంగ్లీషు, లెక్కలూ కూడా నేర్చుకున్నాను. నాకు పదిహేనేళ్ళ లోపల నేను చదివిన టాగూర్, శరత్ బంకింబాబుల అనువాదాలు తెలుగులోనూ, చలం కొడవగంటి కథలూ, రామాయణం, భారత, భాగవతాల వచన రచనలూ, ఇరవై ఏళ్ళలోపల చదివిన పెర్ల్ బక్, స్టీన్ బెక్, మేరీ కొరెల్లీ, హెమింగ్వే, గోర్కీ, టాల్ స్టాయ్, విశ్వనాథ బాపిరాజు లాంటి పెద్ద పెద్ద వాళ్ళ నవలలూ, మామ్, మాపాసా, చెకోవ్, ఓహెన్రీ కథలు, షేక్స్పియరు నాటకాలూ... ఎన్నని చెప్పను? వాటి ద్వారా ఎన్ని జీవితాల్ని చదివించారు నాచేత? అవన్నీ అంత త్వరలో ఉత్సాహం, ఆ వేగం, ఆవేశం, ఆనందం అవన్నీ మీరే కదూ మాకు నేర్పించారు? మీరు రాసిన ప్రతీ కథా, కవితా, నవలా మొట్టమొదటగా నేను చదివేదాన్ని, మీరు రాయగానే అచ్చు అవకముందే నాకివ్వగా.
ఆ పెద్ద పెద్ద రచయితలు పుస్తకాలు, మీరు రాసినవీ, నాకిచ్చినవీ అలమార్లలో జాగ్రత్తగా పెట్టుకుని, చూసుకుంటున్నాను. మన పిల్లలు ఎవరు చదివినా, నాకు ఎంతో ఆనందం. 'అది మీ తాతగారి ఆస్తి' అని అంటుంటాను వాళ్ళతో.
ఆ రోజుల్లో ఆ అరవయిల్లో నన్ను చదివించేటప్పుడు ఎస్సెల్సీ నుంచి పియూసీ, బి.ఎస్.సి నుంచి ఎమ్మెస్సీ వరకూ అడుగడుగునా ఆడపిల్లకంత చదువెందుకనీ, ఆపై చదువులు పెళ్లి కొడుకులు దొరకరనీ ఎందరు మమ్మల్ని వేధించలేదు? నిరుత్సాహపరచలేదు? అమ్మ, నాయనమ్మ అయితే బాలకి పెళ్ళి చేసెయ్ కృష్ణమూర్తీ - అనే వారు కదూ. మీరేమనే వారు నాన్నా! ఆడపిల్లయినా, మగపిల్లవాడయినా, చదువుండాలి. వాళ్ల కాళ్ల మీద వాళ్ళు నిలబడాలి, అప్పు]డు - తరువాత పెళ్ళి అని! అలాగే మమ్మల్ని పూర్తిగా మనుషుల్ని చేసి, ఉద్యోగాల్లో చేరే వరకూ పెళ్ళి గురించే మీరు అనలేదు. ఆ రోజుల్లోనే ఎంత స్వాతంత్ర్యం ఇచ్చేరు మాకు?
అంత స్వాతంత్ర్యం ఇచ్చినా, మా గురించి ఎంత అప్రమత్తతో ఉండేవారో నాకింకా జ్ఞాపకం - ఒక రోజు నేను ఉద్యోగం చేస్తున్న కొత్తలో కాలేజీలో ఏదో మీటింగు ఉందని సాయంత్రం అయిదు గంటలు దాటినా నేను ఇంటికి చేరకపోతే మీరు గవర్నర్ హౌస్ పక్కన కల్వర్ట్ మీద కూర్చొని నా కోసం ఎదురు చూడడం - చీకటి కాలేదింకా. అప్పటికే సూర్యాస్తమయం అయి మసక చీకటిలో నేను రిక్షాలో రావడం చూసి బాలా అని పిలిచేరు. నేనూ రిక్షా దిగి మీతో పాటే ఇంటికి రావడమూ, మీరు నెమ్మదిగా నన్ను మందలించడమూ, రెండు సార్లు కాలేజీ చుట్టూ కార్లో తిరిగి వచ్చారనీ, ప్యూను అక్కడ ఎవరూ లేరంటే భయం వేసిందనీ, ఆలస్యమవుతుందని ఎందుకు ఫోను చేయలేదనీ అన్నారు. అప్పుడు నేను ఆర్ట్స్ బ్లాక్ లో వెనక పక్క మీటింగు ఉండేది హాల్లో అని మాత్రం జవాబు చెప్పగలిగాను. ఆ రోజు అంతకంటే మీకు జవాబు చెప్పలేదు గానీ అమ్మ మీద చిరాకు పడ్డాను. నేనింకా చిన్నపిల్లనా ఏమిటి అలా వెతుక్కోవడానికి మీరు, నేను ఉద్యోగం చేస్తున్నాను, నాకు తెలిదా నా బాధ్యత, నాన్న ఎందుకు నన్ను వెతుక్కుంటూ వెళ్ళారని!
కానీ ఈ రోజుకీ నా కూతుళ్లు ఇద్దరూ అయిదూ - ఆరు లోపల సాయంత్రం ఇంటికి రాకపోయినా, ఫోన్ చేయకపోయినా మీ ఆతృత, గాభరా మనసులో తలచుకుంటూ వుంటాను. నేనూ అదే ఆతృతగా, గాభరాతో ఉండడం వల్ల ఆ సయమంలో ఫోను చాలా సాయం చేస్తుంది - భయపడ్తున్న మనసులకి స్వాంతనగా కదూ - నాన్నా?
అవును, మీరు మీ ఉత్తరంలో రాసినట్లు మీకు దేనికీ భయం లేదు. మీరు మీ బాధ్యతల్ని పూర్తిగా తీర్చుకున్నారు. అందర్నీ జీవితాలనూ స్థిరపరచి.
ఒరిస్సా జయపురం రాజా విక్రమదేవ వర్మగారి సంస్థానంలో కవిత్వతాలు, నాటకాలు రాసి చిన్న వయస్సులోనే ఆస్ధానకవిగా ఉండి అక్కడే చిన్న ఉద్యోగంలో చేరి, స్వయంగా చదువుకుని కష్టపడి, అలా అలా పెద్దవారయి అడిషనల్ కలక్టరుగా రిటైరయిన మీరు స్వయంకృతులైన మనీషి - 'సెల్ఫ్ మేడ్ మేన్ ' అని ఇంగ్లీషులో అంటారు కదూ అలా. మీరే కాక, మీ పిల్లల్నీ అలా తయారు చేశారు. మీ ఆ గొప్పతనం మేము మరిచిపోలేనిది.
| Read 6 Comment(s) posted so far on this Article!
| |
|
|
|
 |
| Advertisements |
|
|
|
|
| Advertisements |
|
