|
|
|
|
Articles: My Thoughts | మనిషి-భాష-పని
- Site Administrator
| |
కాని నాది అట్ల కాదు. ఒక్క దగ్గర్నే వుండాలే. నేను వున్నవైపు పోయేటోళ్లనే అడుక్కోవాలే. కళ్ళు లేనివోళ్ళ మీద లోకానికి వుండే దయ కాళ్ళు, చేతులు లేని నాలాంటోళ్ళ మీద ఉండదు. కళ్ళైన, మెదడైన, కాళ్ళైన, చేతులైన అవి వుంటేనే మనిషి ఇటు, అటు తిరుక్కుంటా పని చేసేటోడే మనిషి. కళ్ళు కడుపు నింపవు. కాళ్లు మోసుకుపోతే చేతులు అడుక్కోనైనా కడుపు నింపుతయి. నేను ఒక్క దగ్గర్నే కూలబడతా. మట్టి కొట్టుకుపోతా, దొడ్డికైనా, మూత్రానికైన, స్నానం చేద్దామన్న కష్టమే, బట్ట కట్టుకుందామన్న కష్టమే.
ప్రాణం తీసుకుందామంటే తీసుకోబుద్ధి కాదు సారు. ఇట్లనే బతకాలనిపిస్తది. పని చేసుకుని బతికినప్పుడు పాపం చేయలేదు. ఇప్పుడూ చేస్తలేను. పాపం చేయనోళ్ళకు దేవుడు కనికరిస్తడంటరు. దేవుడు నాకు కాళ్ళు చేతులిస్తే మంచిగుండనిపస్తది. అట్లా ఇస్తడా సారూ? అంటూ రాములు ప్రశ్నార్థకంగా అడిగాడు.
మనిషి పుట్టినప్పటి నుండి గిట్టేవరకు ఎన్నో భాషా పదాలు మాట్లాడతాడు. ఈ పదాలన్నీ దేనికి సంబంధించినవి? బాల్యం, ఆడే ఆటలు, చదువు, యవ్వనం, పెళ్ళి, సంసారం, పిల్లలు, వాళ్ళ చదువులు, వాళ్ళ పెళ్ళిళ్ళు, ప్రయాణం, పండుగలు, యాత్రలు, జాతరలు, వ్యవసాయం, వ్యాపారం, కూలి, నాలి... ఈ పనులన్నీ మనిషి కాళ్ళతో నడుస్తూ చేతులతో చేయాల్సి ఉంటుంది. మనిషి మూగవాడిగా ఉంటూ పనులు చేయలేడు. మాట్లాడుతూ చేస్తాడు. పాటలు పాడుతూ చేస్తాడు. మనిషి చేసే ప్రతి పని చుట్టూ భాష అల్లుకుని వుంటుంది. పనికి దూరమైన రాములు కాళ్ళు చేతులు పోగొట్టుకుని భాషకు దూరమయ్యాడు.
తనతో ఎవరూ మాట్లాడరంటూ రాములు ఇలా వివరించాడు. 'కాళ్ళు చేతులుండి పని చేసినప్పుడు నేనెన్నో మాటలు(భాష) మాట్లాడేటోన్ని. నా పెండ్లాం పిల్లలతోటి, పనికాడ మందితోటి. అయితే కాళ్ళు చేతులు పోయినప్పటి నుండి నా మాటలు (భాష) కూడా పోయినయి. ఇప్పుడు నేను పదిమందిల లేను. పనికి దూరమైన, మనుషలకూ దూరమైన. ఇప్పుడు నాతో ఎవరు మాట్లాడరు. కాళ్ళు చేతులు పోయినోనికి మాటలేముంటాయి. ఇప్పుడు నేను ఒక్కటేమాట మాట్లాడుతాను. 'అమ్మా! ఒక రూపాయుంటే ఏయి, అయ్యా! ఒక్క రూపాయుంటే ఏయి అని.
నా కాళ్ళు చేతులు మంచి గున్నప్పుడు నేను బిచ్చగాన్నికాను. బిచ్చమెత్తుకునే వాళ్ళు కూడ ఉంటరు. వాళ్ళకదే పని. నేను కాళ్ళు చేతులు పోగొట్టుకుని బిచ్చగాన్ని అయిన. దానితోని నా భాష (మాటలు) బిచ్చగాని భాష అయింది. వద్దు సారు. నా తీరుగ ఎవరికీ కావద్దు. మెదడును, కళ్ళనే కాదు, కాళ్ళు చేతులను కూడా జర మంచిగ చూసుకోవాలె' అంటూ రాములు కన్నీళ్ళు కారుస్తూ ముగించాడు. రాములు మాటలతో నా మెదడు మౌనమై పోయింది. కాళ్ళు చేతులు ఆడలేదు. ఏం చెప్పాలో అర్థం కాలేదు. అతనలా అక్కడే వుండిపోయాడు. నేను కాళ్ళమీద లేచి నా చేతులను చూసుకుంటూ మళ్ళీ కలుస్తానన్నాను.
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
 |
| Advertisements |
|
|
|
|
| Advertisements |
|
