|
|
|
|
Articles: Short Stories | మానవతకే మచ్చు తునక
- Editor
| |
'ఓరే శంకరం, పేమిలీ ఆల్బమ్ లూ, ఏకాంత ఛాయాచిత్రాలూ వీటితో సరిపెట్టుకునే కర్మదేనికి! నువ్వు బెడ్ రూమ్ లో సింగిల్ బెడ్ మాత్రమే చూశావు. ఇందాక మనం డాబా మీదికి వెళ్ళినప్పుడు సరిగ్గా ఆ రూమ్ పైనే వెంటిలేటరు ఒకటి గమనించాను. ఏమైతే అయింది. రహస్యంగా మేడెక్కి అందులోంచి చూద్దాం పద. డబ్బు ఎక్కువైన మదం మనుషుల్ని ఎంత పిచ్చివాళ్ళనైనా చేస్తుంది. ఇలా చూడ్డం తప్పే. పోయే కాలానికి ఇలాంటి పోగాలపు పోకిళ్ళు బాగున్నాయా!'
శంకరం ఏమనుకున్నాడో గానీ నా కూడా నిశ్శబ్దంగా అనుసరించాడు. చూడాలనుకున్నదేదో రహస్యంగా చూశాం. వాళ్లు ఏకాంతంలోనే ఉన్నారు. మమ్మల్ని చూడలేదు. అటుతిరిగి ఉన్నారు. కాని ఆ నీలం కాంతి వెలుగులో మాకా దృశ్యం స్పష్టంగానే కనిపించింది.
రాజారాం మఠం వేసుకుని కూచుంటే రాజ్యం అతనికి జారబడినట్టున్న భంగిమ అది. బాగా దగ్గరగానే కూచున్నారు. అతని ఒడిలో ఆమె! ఆమె చెయ్యి దృఢంగా పట్టుకుని అతను! నేననుకున్న నీచభావనలు ఎదురుతిరిగి నాకే నీతులు చెప్పినట్లైంది.
ఎంతో వేదన పొందుతూ బతుకులోని అభద్రతా భావంతో బాధపడుతున్న ప్రాణికి 'ఇదిగో నేనున్నాను' అని అభయమిచ్చే సాన్నిహిత్యం ఎంత గొప్పది! ఏ బిడ్డకైనా అమ్మ పయ్యెద చాటునే కదా అమూల్యమైన రక్షణ! హీరో హీరోయిన్ పెనవేసుకుపోయిన సినిమాల్ని ఇదే సంస్కృతి అని నూర్రోజులాడించే మనకి, మరి కాస్సేపు సొంత కొడుకూ, కోడలే ఆదమరచి నిద్రిస్తే పడకగది తలుపు విరక్కొట్టే సంస్కారం ఎవరిచ్చారు. యాంత్రికయుగంలో కాలుష్య వాతావరణంలో బతుకుతున్న మనకి ఇచ్చిపుచ్చుకునే ప్రేమ విలువా తాకిడిలో తాదాత్మ్యతా ఎలా తెలుస్తాయి. శంకరం ఏమనుకున్నాడో నాకు అనవసరం. నాటికీ నేటికీ రాజారాం అంటే నాకెంతో గౌరవం. ఆ దృశ్యం మానవతకే మచ్చుతునకని నా ఉద్దేశం.
| Be first to comment on this Article!
| |
|
|
|
 |
| Advertisements |
|
|
|
|
| Advertisements |
|
